Ayasuluk Kalesi’nin en üst noktasında Türk Dönemi’ne ait bir sarnıç yer alır. Aslında Bizans Dönemi’ne ait bir bazilikanın doğu (apsis) bölümü olan yapı, sonradan sarnıç haline getirilmiştir.
Yapı sarnıç haline getirilirken üstü tonozla kapatılmış ve orta kısmı bir sütun ve iki kemerle desteklenmiştir. Nef bölümü tamamen yıkık olan apsisin duvarları 1.10 m. kalınlıktadır. Düzgün tuğla hatıllı taş duvarlar, 1.50 m.lik alt kısımda yeni duvarla desteklenmiş ve bunun üzeri güçlü bir kırmızı harçla sıvanmıştır. Yağmur sularıyla beslenen sarnıç yanındaki hamamın ve kuzeyindeki bitişik çeşmenin su gereksinimini karşılıyordu.
İç Kale’nin en üstünde, Kale Hamamı ve üstü beşik tonozla örtülü bir sarnıç ayaktadır. Türk Dönemi’nde sarnıç haline getirilen tonozlu yapı aslında Erken Bizans Dönemi’ne (5. yüzyıl) ait bir bazilikanın doğu (apsis) bölümüdür. Nef bölümü tamamen yıkık olan bazilika apsisinin iki yanında haçın kolları şeklinde odalar vardı.
Bazilika olarak inşa edildiği dönemde üzerinin ahşap veya taş tonoz örtü ile kapalı olduğu tahmin edilen bazilika tek neflidir. Batıda sur duvarına dayanan narteksi yer almaktaydı.
Narteksin varlığını güneyde hamam ile sur arasında yer alan ve narteks güney kapısına ulaşan Bizans Dönemi’ne ait taş ve tuğla döşemeli yol belgelemektedir.
Bazilikanın inşa edildiği kayalık platform, tepenin en yüksek noktasıdır. İnanışa göre, Aziz Yuhanna’nın (St. Jean) doksanlık bir ihtiyar iken burada İncili’ni yazdığı kabul edilir. Belki buradaki bazilika onun anısına inşa edilmiş olabilir.
Ayasuluk Kale Bazilikası / Sarnıcı- SELÇUK Fotoğraf Galerisi
CAM%C4%B0%C4%B0%202.jpg)
